تو یه مرگیت بود

میتونسیم کنار هم قدم بزنیم بی تفاوت جلومونُ نگاه کنیم

میتونستیم دست همُ بگیریمُ آسفالت کف خیابونُ نگاه کنیم

میتونسیم تو چش هم نگاه کنیم چایی هورت بکشیم

میتونستیم کنار هم بخندیم. میتونسیم انقد بخندیم که من دلم درد بگیره، تو اشکت در بیاد

میتونستیم تو مهمونی برقصیم عاشق هم شیم

میتونستیم کنار هم بشینیم به هم افتخار کنیم

میتونستیم بحث خفن کنیم به هیچ نتیجه ای هم نرسیم

میتونستیم همُ حس کنیم. با هم بودنُ حس کنیم

اما تو دوس نداشتی

تو نمیخاستی

تو نمیخاستی کنارم قدم بزنی، دستمُ بگیری، تو چشم نگاه کنی، با من بخندی، تو مهمونی برقصی، کنار من بشینی، با من بحث کنی، منُ حس کنی

تو دو نقطه پرانتز باز و دونقطه ستاره و دونقطه دو تا پرانتز بازُ ترجیح میدادی

من خودِ واقعیتُ میخاستم

تو منِ مجازی رو میخاستی

نشد که حست کنم حسم کنی